Ik denk vaak na over de dood. Is dat raar? Vast. Ben ik de enige? Vast en zeker niet. Zoals ik eerder al eens schreef ben ik een denker en per dag gaan er wel tien verschillende onderwerpen door m’n hoofd, waaronder dus de dood.
Niet dat ik religieus ben opgevoed, maar ik vraag me dan bijvoorbeeld af of er een hiernamaals is. Zullen de leden van de 27 Club lekker zitten te jammen en spelen Bobbie en Bowy gezellig daarboven of houdt het na de dood gewoon op? Ik “fantaseer” ook regelmatig over m’n eigen crematie. Wie zullen er allemaal zijn, draaien ze wel de juiste muziek, zullen ze me missen of zijn ze me na een week vergeten? Ben ik nu enorm geïnteresseerd in de dood of heeft het er gewoon mee te maken dat ik graag de controle hou over dingen? Als ik naast iemand in de auto zit die hard rijdt zit m’n hart in mijn keel, maar als ik zelf achter het stuur zit scheur ik al een ware Schumacher over de weg, om maar een voorbeeld te noemen.
En als ik er een einde aan wil maken, wat is dan de beste manier? Het liefst slaap ik dan gewoon in en word ik niet meer wakker, denk ik. Maar zo simpel is dat niet. Wees niet bang – of als je me niet mag, kut voor je – ik wil de eerst komende tachtig jaar nog niet komen te overlijden, al heb ik soms kut dagen en dan wil ik voor een seconde nog wel eens anders denken, maar het fascineert me dus wel enorm om de een of andere domme reden.
Zo, en nu ga ik genieten van het weer!
Nummertje 10 